Άσθμα. Μείωση των φαρμάκων κατά 70% μέσω ενός υγιεινού τρόπου ζωής. Οι παρατηρήσεις της ιπποκρατικής ιατρικής.

Η πολυετής κλινική εμπειρία έχει δείξει καθαρά ότι ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός ασθενών, ειδικά νεαρής ηλικίας, που πάσχουν από άσθμα δεν οφείλεται μόνο στους γνωστούς παράγοντες κινδύνου, όπως τα ακάρεα, η γύρη, οι λοιμώξεις και η ρύπανση, αλλά κυρίως σε κάποιες γενικότερες καταστάσεις οι οποίες είναι και πολύ πιο σημαντικές καθώς επηρεάζουν αρνητικά την υγεία του ατόμου και στο επίπεδο της κληρονομικής βιολογικής του υπόστασης και των μηχανισμών της επιγενετικής ρύθμισης.

Η βιολογία του ατόμου, ειδικά στις περιπτώσεις των χρόνιων παθήσεων, δεν πρέπει να ερμηνεύεται ποτέ με απλοϊκό και επίπεδο τρόπο, με βάση κάποια κοντόφθαλμα μοντέλα αιτίας – αποτελέσματος, δηλαδή μόνο από μία περιορισμένη οπτική γωνία. Αντιθέτως, μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο μέσα από την πολυπλοκότητα και πολυεδρικότητά της και να παρατηρηθεί στο πλαίσιο της διάστασης του χρόνου μέσω των διαφόρων περιστάσεων που σηματοδοτούν την πορεία της καθορίζοντας τόσο τις φυσιολογικές όσο και τις παθολογικές της εκφράσεις.

Γι αυτό το λόγο είναι μεγάλου ενδιαφέροντος μία πρόσφατη δημοσίευση της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου της Brescia της Ιταλίας που εκπονήθηκε βάσει του προγράμματος «Εγώ και το Άσθμα», το οποίο πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τα νοσοκομεία της πόλης και την ΜΚΟ Biomedical Research υπό την αιγίδα πρωτοπόρων αμερικανικών διεθνών κέντρων έρευνας, μεταξύ των οποίων το University of Pittsburgh School of Public Health και το Windber Research Institute in Pennsylvania.

Πρόκειται για μία σημαντική εργασία βασισμένη σε δράσεις δικτύωσης που κατέδειξε τη σχέση ανάμεσα στην αύξηση των κρουσμάτων άσθματος (περίπου 150 εκατομμύρια χρόνιοι ασθενείς στον κόσμο) και κάποιους μη υγιεινούς τρόπους ζωής.

Πράγματι αυτή η έρευνα, μέσω προσεκτικής παρακολούθησης περισσότερων από 700 ασθενών, απέδειξε πώς η λεγόμενη προσωπική «ευαισθητοποίηση», η οποία οδηγεί ακόμα και στην πρόωρη εκδήλωση του άσθματος, δεν είναι μόνο συνυφασμένη με τους γνωστούς παράγοντες κινδύνου, αλλά και με ποικίλες παθογενετικές καταστάσεις, οι οποίες αντιστοιχούν σε συνέπειες λανθασμένων τρόπων ζωής όπως, για παράδειγμα, η αύξηση του καπνίσματος, η μη ισορροπημένη διατροφή, η παχυσαρκία και η καθιστική ζωή.

Οι μη υγιεινοί τρόποι ζωής, λοιπόν, μπορούν να αποτελέσουν παθογενετικούς παράγοντες, μπορούν δηλαδή, είτε ξεχωριστά είτε στο σύνολό τους, να επιδράσουν αρνητικά και κατά τρόπο βαθύ σε ολόκληρη τη λειτουργική πραγματικότητα του ασθενούς, καθορίζοντας με την πάροδο του χρόνου όχι μόνο μία ενδεχόμενη αντιδραστικότητα ασθματικού τύπου, αλλά και μία πιο διαρθρωμένη και βαθύτερη γενική κατάσταση ασθένειας, που από προσωπική μπορεί να εξελιχθεί και σε κληρονομική.

Ο οργανισμός αρρωσταίνει κατά τρόπο ενιαίο και ποτέ τμηματικά. Το να θεωρήσουμε την ασθένεια σαν κάτι το τοπικό είναι μία υπεραπλουστευμένη έννοια, εντελώς θεωρητική και η οποία δεν λαμβάνει υπόψη την οργανική πραγματικότητα της ανθρώπινης βιολογίας και τα σύγχρονα επιτεύγματα της γενετικής και των εξελικτικών επιστημών.

Κι είναι αυτό που πιστοποιείται από αυτή την έρευνα του πανεπιστημίου της Μπρέσια, η οποία δείχνει ότι επιδρώντας θετικά στους λανθασμένους παράγοντες/τρόπους ζωής, αλλάζοντάς τους με ουσιαστικό τρόπο, επιτυγχάνεται μέσα σε λίγους μήνες μία σαφής βελτίωση της υγείας του ασθματικού ασθενή, με μία επακόλουθη πρόοδο όχι μόνο στον έλεγχο της χρόνιας νόσου αλλά και στη σημαντική μείωση (4 φορές) των νυχτερινών αφυπνίσεων, στους περιορισμούς στις καθημερινές δραστηριότητες (μείωση 60%) και στη μείωση της τάξεως του 70% της καθιερωμένης φαρμακολογικής θεραπείας.

Επιτυγχάνεται δηλαδή μία σημαντική βελτίωση της υγείας του ασθενούς που αντικατοπτρίζεται εμφανώς και στον αριθμό των επισκέψεων στο γιατρό, οι οποίες «εκμηδενίζονται», όπως επίσης «εκμηδενίζονται» οι επισκέψεις στα τμήματα επειγόντων περιστατικών και οι νοσηλείες. Κι όλο αυτό οδηγεί σε απτά οικονομικά αποτελέσματα, κάτι που δεν πρέπει να θεωρείται αμελητέο.

Όλα αυτά τα δεδομένα βρίσκονται σε απόλυτη αντιστοιχία με το κλινικο-θεραπευτικό σκεπτικό που βρίσκεται στη βάση της ιπποκρατικής ιατρικής προσέγγισης, η οποία σε τέτοιες περιπτώσεις, πριν ακόμα ασχοληθεί με τα συνηθισμένα στοιχεία που μπορούν να αποδοθούν στις παθολογικές διαδικασίες του άσθματος, στρέφει την προσοχή της, όσον αφορά στη θεραπεία, στην ξεχωριστή και ενιαία βιολογική υπόσταση του ασθενούς, εκτιμώντας τη γενική του κατάσταση, δηλαδή τις διάφορες εκδηλώσεις στο χρόνο της ατομικής φυσιοπαθολογικής διαδικασίας.

Υπό αυτό το πρίσμα η έρευνα του πανεπιστημίου της Μπρέσια έχει ιδιαίτερη σημασία, όχι μόνο επειδή παρέχει πληροφορίες για τη «σημαντική αύξηση των πιθανοτήτων ελέγχου της νόσου», αλλά και γιατί δείχνει σε ιατρικό επίπεδο μία διαφορετική θεραπευτική οδό που στοχεύει στην αντιμετώπιση της χρόνιας πάθησης ξεκινώντας όχι μόνο από τα συμπτώματα αλλά από τις φυσιοπαθολογικές διαδικασίες που βρίσκονται στη βάση της παθογενετικής διαδικασίας και της εξέλιξής της. Που σημαίνει ότι κάποιες δυσλειτουργικές συνθήκες τοποθετούνται στη βάση ολόκληρης της παθολογικής κατάστασης του ξεχωριστού ατόμου.

Η συνολική βελτίωση της υγείας του ασθενούς είναι ο δρόμος που η ιπποκρατική ιατρική μας δείχνει εδώ και 2.500 χρόνια, ότι δηλαδή ο ασθενής πρέπει να εξετάζεται και να κατανοείται μέσω των προσωπικών του φυσιοπαθολογικών διαδικασιών.

Πρόκειται για μία προσέγγιση που επιτρέπει στο γιατρό να αξιοποιεί από πλευράς κλινικής θεραπείας κατά συνδυαστικό τρόπο την μοναδικότητα του κάθε ξεχωριστού ατόμου και την προσωπική του εξέλιξη στο χρόνο, το πλαίσιο στο οποίο ζει, τις προσωπικές εκφράσεις του ψυχισμού του, καθώς και την ιδιαιτερότητα της οποιασδήποτε παθολογικής εκδήλωσης στη διάρκεια της ζωής του.

Βασικό χαρακτηριστικό της ιπποκρατικής ιατρικής είναι η κατανόηση και η θεραπεία της βιολογικής πραγματικότητας κάθε ατόμου ως καρπού που προκύπτει από τη συνάντηση μεταξύ της φυλογενετικής του εξέλιξης, όπως αυτή εκφράζεται στο επίπεδο της προσωπικής ευπάθειας, και του ιστορικού των διαφόρων εμπειριών του οργανισμού. Ένα ιστορικό προσωπικό, μοναδικό και ανεπανάληπτο, στο οποίο οι τρόποι ζωής και η προσωπική αντιδραστικότητα του ατόμου σε συνάρτηση με αυτούς παίζουν πάντα καθοριστικό ρόλο.

Οι τροφές που προλαμβάνουν τον καρκίνο: φρούτα, λαχανικά και ελαιόλαδο (2)

cestino frutta.png

Τα φρούτα, τα λαχανικά και το ελαιόλαδο δρουν αποτελεσματικά ενάντια στον καρκίνο. Ενώ πολλές είναι οι τροφές που επιδρούν στην καρκινογένεση, στον κυτταρικό πολλαπλασιασμό, στην απόπτωση και στις μεταστάσεις.

Αυτά είναι τα συμπεράσματα της σημαντικής έρευνας της dr. Sara Zanini et al. και η οποία καταρτίστηκε μέσα στο πλαίσιο του λεπτού ζητήματος των τροφών που κάνουν καλό επειδή προλαμβάνουν τον καρκίνο: Effects of Dietary Components on Cancer of the Digestive System.

Η έρευνα αυτή ηημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Critical Reviews in Food Science and Nutrition. Βασίζεται σε μία αρχική εκτίμηση, στην οποία πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή: η κακή διατροφή και η ακινησία είναι οι κύριοι παράγοντες κινδύνου στους θανάτους που σχετίζονται με τον καρκίνο.

Η dr. Zanini, υπεύθυνη του Laboratory of Translational Surgery del LURM (Universitary Laboratories of Medical Research) του πανεπιστημίου της Verona, συνεργάστηκε σε αυτή τη μελέτη μαζί με τον καθηγητή Paolo Bellavite, την dr. Marta Marzotto του Department of Pathology and Diagnostics του πανεπιστημίου της Verona και με τους dr. Francesco Giovinazzo e Claudio Bassi του Pancreas Centre του νοσοκομείο G.B. Rossi επίσης στη Verona.

«Οι δράσεις που πρέπει να εφαρμοστούν», τονίζουν οι συγγραφείς του άρθρου, «για να μειωθεί το ποσοστό καπνίσματος, να βελτιωθεί η διατροφή και να αυξηθεί η σωματική δραστηριότητα, πρέπει να αποτελέσουν ύψιστη προτεραιότητα, τόσο στο σύστημα υγείας όσο και στις γενικές ιατρικές υπηρεσίες προς τον πολίτη».

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, γνωρίζουμε ότι η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών έχει προληπτική δράση σε σχέση με την εμφάνιση καρκίνου και τα τελευταία χρόνια η μελέτη των φυσικών διατροφικών παραγόντων έχει κινήσει το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας αλλά και του κοινού.

Είναι πολλές τα τελευταία χρόνια οι επιστημονικές μελέτες πάνω σε αυτόν τον κλάδο.

Το άρθρο αυτό αποτελεί στην ουσία μία επισκόπηση, στην οποία περιγράφονται οι κύριες τροφές που εμπλέκονται σε αυτή την προληπτική δράση και παρουσιάζονται τα ενεργά συστατικά τους, η αντιοξειδωτική και η κυτταροτοξική τους ισχύ, αλλά και οι προ-αποπτωτικές τους ιδιότητες, εστιάζοντας περισσότερο στα στοιχεία εκείνα των οποίων η δράση έχει τεκμηριωθεί στους όγκους του πεπτικού συστήματος.

Αυτές είναι:

· ελαιόλαδο

· ντομάτες

· μπρόκολα

· καρότα

· σκόρδα

· κρεμμύδια

· σόγια

· μέλι

· τσάι

· αλόη

· σταφύλια

· δεντρολίβανο

· βασιλικός

· πεπερόνι

· ρόδια

· σταφύλια

· κουρκουμάς

cestino verdure.png

curcuma miele.png

rosmarino basilico.png melograno pezzo.png

Οι τροφές αυτές περιέχουν ενεργά στοιχεία που μπορούν να επιδράσουν στην εκκίνηση και στην εξέλιξη της καρκινογένεσης, όπως επίσης να επέμβουν στην πορεία του κυτταρικού πολλαπλασιασμού, στην απόπτωση αλλά και στις μεταστάσεις.

Η αντιμετώπιση της πολυνοσηρότητας και της αντοχής στα αντιβιοτικά

Υπάρχει μία παγκόσμια επιδημία, όχι μόνο στις πλούσεις χώρες, αυτή της πολυνοσηρότητας. Κατά μέσο όρο στη Σκωτία, αλλά σίγουρα και σε άλλες χώρες, μετά την ηλικία των 65 οι άνθρωποι είναι πιθανό να έχουν 2 ή περισσότερες ασθένειες.
There is a global epidemic not just in rich countries, of multimorbidity, on average in Scotland but propably in other countries as well, after the age of 65 people are likely to have 2 or more chronic diseases.
Με την αύξηση της πολυνοσηρότητας, είναι πιθανό να παίρνετε 7-8 φάρμακα, οπότε έχετε 80% πιθανότητα εμφάνισης κάποιας ανεπιθύμητης αντίδρασης.
With the increase of multimorbidity, you're likely going to be on 7-8 drugs, in which case you have an 80% chance of having an adverse drug reaction.

Οπότε, αυτό που χρειαζόμαστε απεγνωσμένα είναι αποτελεσματικές εναλλακτικές λύσεις, ιδιαίτερα για αντιμικροβιακά αντιβιοτικά. Η αντοχή στα αντιμικροβιακά φάρμακα είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Στο μέλλον δε θα υπάρχουν αποτελεσματικά αντιβιοτικά λόγω της υπερβολικής χρήσης, τα οποία αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται αδιακρίτως από τη δεκαετία του 1970, και δεν υπάρχει νέα κατηγορία αντιβιοτικών.
So what we desperately need is effective alternatives, in particular for antimicrobe antibiotics. Antimicrobe resistance is a huge problem.In the future were going to have no effective antibiotics due to over use, used indiscriminately and there has been no new class of antibiotics since the 1970’s.
Η βρετανική κυβέρνηση έχει μία στρατηγική και λέει ότι είναι μόνο για να επιβραδύνει το πρόβλημα, χωρίς να το λύνει. Εκτός κι αν κάποιος δημιουργήσει μία καινούρια γενιά αντιβιοτικών, κάτι για το οποίο όμως υπάρχουν λίγες ενδείξεις προς το παρόν.
British government has a strategy which he says will only slow down the problem, not fix it. Unless somebody develops a new class of antibiotics, of which there is a little sign at the moment.
_{Ο dr Fisher υποστηρίζει ότι η ομοιοπαθητική μπορεί να μειώσει τη χρήση αντιβιοτικών αφού πρόκειται για μία αποτελεσματική θεραπεία, όπως για παράδειγμα στις λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος στα παιδιά - κάτι για το οποίο υπάρχουν σαφείς ενδείξεις - γεγονός που μπορεί να μειώσει την ανάγκη για αντιβιοτικά.}
What dr Fisher argues is that homeopathy can reduce antibiotic use as an effective treatment for example upper respiratory tract infections in children - there is a clear evidence of that - which can reduce the need for antibiotics.
Μία μεγάλης κλίμακας μελέτη, που ονομάζεται Epi3, έγινε στη Γαλλία σε σχεδόν 7,000 ασθενείς στην οποία συγκρίνονταν ασθενείς που επισκέπτονταν ομοιοπαθητικούς γιατρούς με εκείνους που επισκέπτονταν συμβατικούς γιατρούς, η διαφορά που κάνει η ομοιοπαθητική θεραπεία είναι ότι μειώνει τη χρήση των φαρμάκων.
A large scale study done in France, called Epi3 nearly 7000 patients, comparing patients who visit homeopaths with ones who do not, the main difference that the homeopathic treatment makes is that it reduces drug use.
_{Μια άλλη μελέτη στη Γαλλία έγινε σε 500 παιδιά με υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, και έδειξε και αυτή μία τεράστια διαφορά μεταξύ εκείνων που επισκέπτονταν γιατρούς που ενσωματώνουν την ομοιοπαθητική στην αγωγή τους από εκείνα που επισκέπτονταν γιατρούς που δεν το κάνουν.}
Another study in France on 500 children with recurrent upper respiratory tract infections, showed again another drammatic difference between those who attend practitioners which integrate homeopathy and physicians who don’t.
_{Αυτή η μελέτη στη Γαλλία, που ονομάζεται Epi3, συγκρίνει την ομοιοπαθητική με τη συμβατική και τη μεικτή ιατρική πρακτική (δηλαδή συμβατικούς γιατρούς που όμως ενσωματώνουν και ομοιοπαθητικές θεραπείες στις αγωγές τους). Τουλάχιστον το 5% των γιατρών στη Γαλλία ενσωματώνουν στην αγωγή τους την ομοιοπαθητική.}
The Epi3 studies actually compares homeopathy to conventional and mixed practice. At least 5% of GP’s in France incorporate Homeopathy in their practice.

Δείτε το βίντεο:

Dr Peter Fisher - Tackling multimorbidity and resistance to antibiotics

Άσθμα. Μείωση των φαρμάκων κατά 70% μέσω ενός υγιεινού τρόπου ζωής. Οι παρατηρήσεις της ιπποκρατικής ιατρικής.

Οι τροφές που προλαμβάνουν τον καρκίνο: φρούτα, λαχανικά και ελαιόλαδο (2)

Η αντιμετώπιση της πολυνοσηρότητας και της αντοχής στα αντιβιοτικά

Dr Peter Fisher - Tackling multimorbidity and resistance to antibiotics

More Articles ...