• Αρχική σελίδα
  • Συχνές ερωτήσεις
  • Επικοινωνία
  • Νέα
  • Νευρο - Ωτοθεραπεία
  • Η Ιατρική στα μέτρα του Ανθρώπου
  • Ιπποκρατική Ομοιοπαθητική Ιατρική
  • Η Ιατρική του Μέλλοντος
  • Η Ιατρική της Ενέργειας
  • Η Ιατρική με τη ματιά του Ιπποκράτη

Θερμοπληξία: αιτίες, συμπτώματα και πρόληψη

 

θερμοπληξια2.jpg

Υψηλές θερμοκρασίες, ποσοστά υγρασίας 90% ή και παραπάνω, απερίσκεπτη ή επικίνδυνη συμπεριφορά:

αυτό είναι το μείγμα των παραγόντων που μπορεί να συμβάλουν για να αναπτυχθεί η θερμοπληξία.

Μπορεί να συμβεί και στα δύο φύλα, σε οποιαδήποτε ηλικία ή κατάσταση υγείας, αλλά είναι πιο πιθανή στις ευάλωτες ομάδες –παιδιά και ηλικιωμένους – στις οποίες ο θερμορυθμιστικός μηχανισμός του σώματος είναι λιγότερο αποτελεσματικός και ικανός να διαχειριστεί την σημαντική εσωτερική θερμική μεταβολή.

Η θερμοπληξία είναι μία βαριά και επικίνδυνη συνέπεια, η οποία μπορεί να προκύψει από μία ανώμαλη αύξηση της εσωτερικής σωματικής θερμοκρασίας , πάνω από 38-39ο C. Σε μία τέτοια κατάσταση είναι ζωτικής σημασίας η όσο πιο άμεση αντιμετώπιση, για να σταματήσουμε περαιτέρω αύξηση της θερμοκρασίας η οποία μπορεί να αποδειχθεί μοιραία.

Τι είναι η θερμοπληξία;

colpo_di_sole2.jpg

Η θερμοπληξία μπορεί να χτυπήσει άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, αλλά αυτοί που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο είναι οι ηλικιωμένοι, άνω των 65 ετών και τα μικρά παιδιά. Η έγκαιρη αντιμετώπιση είναι σημαντική για την αποφυγή βαριών συνεπειών σε όργανα όπως ο εγκέφαλος, η καρδιά, τα νεφρά και οι μύες.

Στις πιο βαριές περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει και στον θάνατο. Όντως, μία από τις πιθανές επιπλοκές είναι το σοκ που προκαλείται από την ξαφνική μείωση της αρτηριακής πίεσης.

Ποιες είναι οι αιτίες της θερμοπληξίας;

Η θερμοπληξία προκαλείται από τις υψηλές θερμοκρασίες και τα υγρά κλίματα ή από πολύ έντονη σωματική δραστηριότητα σε ζεστό και υγρό περιβάλλον. Στην πρώτη περίπτωση –πιο συχνή στους ηλικιωμένους και σε όσους υποφέρουν από χρόνιες παθήσεις – είναι οι περιβαλλοντικές συνθήκες που προκαλούν αύξηση της σωματικής θερμοκρασίας. Στη δεύτερη περίπτωση, είναι η σωματική άσκηση, ειδικά αν γίνεται σε ημέρες ή συνθήκες με ιδιαίτερη ζέστη και υγρασία κατά τις οποίες δεν ευνοείται η διάχυση της θερμότητας του σώματος που παράγεται λόγω της κίνησης.

anziani-caldo.jpg

Ποια είναι τα συμπτώματα της θερμοπληξίας;

Τα δύο κύρια χαρακτηριστικά της θερμοπληξίας είναι η αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος από 39οC και πάνω καθώς και οι κράμπες των μυών λόγω της απώλειας αλάτων.

Σε αυτές τις συνθήκες μπορεί επίσης να παρατηρηθεί:

  • ναυτία και εμετός
  • δέρμα ερυθρό και απουσία εφίδρωσης
  • ταχύπνοια και ταχυκαρδία
  • πονοκέφαλος
  • κράμπες και μυϊκή αδυναμία
  • σύγχυση
  • απώλεια συνείδησης

Ποιοι είναι οι τρόποι πρόληψης ;

  • να αποφεύγουμε να ντυνόμαστε πολύ
  • κάτω από τον ήλιο να φοράμε ανοιχτόχρωμα ρούχα
  • να πίνουμε πολύ
  • να προσέχουμε πολύ στη ζέστη αν παίρνουμε φάρμακα που αλλοιώνουν την ικανότητα του οργανισμού μας να παραμένει ενυδατωμένος, όπως για παράδειγμα τα διουρητικά
  • να μην μένουμε ποτέ (ούτε να αφήνουμε ποτέ, έστω και για λίγο, παιδιά) σε αυτοκίνητο παρκαρισμένο στον ήλιο
  • να αποφεύγουμε την έντονη σωματική άσκηση κατά τις πιο ζεστές ώρες της ημέρας
  • να δίνουμε χρόνο στον οργανισμό μας να προσαρμοστεί σε κλίματα ζεστά και υγρά στα οποία δεν είμαστε συνηθισμένοι. Η ικανότητα εφίδρωσης, απαραίτητη για να διατηρήσουμε μία σωστή θερμορύθμιση, είναι μία σωματική λειτουργία που «εκπαιδεύεται».

COLPO-CALORE αθλ.jpg

Έχει αναφερθεί από πολλούς επιφανείς επιστήμονες ότι η επαναλαμβανόμενη έκθεση σε αυξημένες θερμοκρασίες κατά την διάρκεια της φυσικής άσκησης επιφέρει μία μείωση των αλάτων που απεκκρίνονται με τον ιδρώτα και μία αύξηση της ποσότητας του ιδρώτα που μπορεί να φτάσει πάνω από 11 λίτρα ημερησίως, όπως στην περίπτωση στρατιωτών οι οποίοι υποβλήθηκαν σε ημερήσια εκπαίδευση στην έρημο της Νεβάδας.

Διάγνωση

Τα συμπτώματα της θερμοπληξίας είναι κατά βάση ικανά για να υπάρξει διάγνωση. Στα πιο ελαφρά περιστατικά, ο γιατρός μπορεί να θεωρήσει σκόπιμο να πραγματοποιήσει ορισμένες εξετάσεις, όπως:

  • εξετάσεις αίματος για την αξιολόγηση των επιπέδων των ηλεκτρολυτών (νάτριο, κάλιο, μαγνήσιο και χλώριο) και της νεφρικής και μυϊκής δραστηριότητας
  • μία εξέταση ούρων (συνήθως πιο σκούρα σε περίπτωση θερμοπληξίας), η οποία συμβάλλει στην εξακρίβωση της νεφρικής λειτουργίας.

Sintomi-Colpo-di-Calore2.jpg

Αντιμετώπιση

Στην υποψία θερμοπληξίας είναι βασική η άμεση εύρεση γιατρού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η έγκαιρη παρέμβαση ελαττώνει τόσο την θνητότητα όσο και την πιθανότητα μόνιμων βλαβών.

Περιμένοντας την άφιξή του, είναι απαραίτητο να προσπαθήσουμε να χαμηλώσουμε την θερμοκρασία του σώματος (αντιπυρετικά, ασπιρίνη και άλλα στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα δεν έχουν κανένα ρόλο στη θεραπεία της υπερθερμίας):

  • μεταφέρουμε το θύμα σε σκιερό μέρος και του βγάζουμε τα περιττά ρούχα
  • τοποθετούμε κρύα επιθέματα στο κεφάλι, στον λαιμό, κάτω από τις μασχάλες και στη βουβωνική χώρα
  • ψεκάζουμε νερό, αν είναι δυνατόν, σε όλο το σώμα για να διευκολύνουμε τη μείωση της θερμοκρασίας
  • Σε περιπτώσεις σπασμών προστατεύουμε το θύμα από πιθανό αυτοτραυματισμό, χωρίς ωστόσο να τοποθετούμε κάτι στο στόμα του

Το ιατρικό προσωπικό μπορεί:

  • να βυθίσει τον ασθενή σε κρύο νερό
  • να ψύξει τον ασθενή με πάγο ή ισοθερμικές κουβέρτες

Θα πρέπει, όμως, να διακρίνουμε την θερμοπληξία από την θερμική εξάντληση, που οφείλεται σε μεγάλη απώλεια υγρών από τη ζέστη και στην οποία δεν απουσιάζει η εφίδρωση και δεν υπάρχει πυρετός ή αν υπάρχει είναι πολύ χαμηλός.

Επίσης, η εξάντληση λόγω ζέστης αργεί να εκδηλωθεί, ενώ η θερμοπληξία εκδηλώνεται απότομα και σχεδόν χωρίς προειδοποίηση.

Ωτοβελονισμός: Οι απαρχές και η ιστορία

Οι απαρχές και η ιστορία

Ο Ωτοβελονισμός ή αλλιώς Ωτοθεραπεία έχει αρχαίες ρίζες. Διάφορες ανισορροπίες και ασθένειες του ανθρώπου αντιμετωπίζονταν με τσιμπήματα και μαλάξεις στο αφτί, μία πρακτική της οποίας οι ρίζες χάνονται στην προϊστορία της ιατρικής.

Οι πρώτες γραπτές πηγές, στις οποίες αναφέρεται ότι τρυπώντας το αφτί από την μία πλευρά μπορούν να αντιμετωπιστούν παθήσεις που αφορούν την ίδια πλευρά, ανάγονται στο 3.500 π.Χ.

Τον 4ο αιώνα π.Χ. ο Ιπποκράτης εφάρμοζε την Ωτοθεραπεία κατά της ανικανότητας και της ψυχρότητας (υπάρχουν οι σχετικές περιγραφές στο Corpus Ippocratico) αλλά το ίδιο έκαναν και οι μεγάλες δυναστείες της αρχαίας Κίνας, όπου κατά την διάρκεια της δυναστείας των Ming αναπτύχθηκε μία τεχνική για τη θεραπεία των σπασμών και του καταρράκτη.

Τον Μεσαίωνα χρησιμοποιήθηκε ευρέως από την λαϊκή ιατρική, καθώς μοναχοί και κουρείς θεράπευαν τις ισχιαλγίες χαράσσοντας το αφτί  και προκαλώντας αιμορραγία στην ρίζα της έλικας.

Τον 17ο αιώνα ο πορτογάλος Zacutus Lusitanus γράφει το «Praxis medica admiranda», όπου περιγράφονται αυθεντικές πρακτικές ωτοβελονισμού, ενώ τον 18ο αιώνα ο ανατόμος και χειρουργός Antonio Maria Valsava περιγράφει το σημείο «H» με το οποίο αντιμετωπίζονταν οι νευραλγίες των δοντιών.

Κατά τον 19ο αιώνα, ο Ignazio Colla, παρατηρεί ότι ένας ασθενής τον οποίο είχε τσιμπήσει μία σφήκα στην πίσω πλευρά του λοβού είχε αναπτύξει μία δεξιά ημιπληγία, η οποία επιλύθηκε έπειτα από την αφαίρεση του κεντριού.

Το 1850, στο Παρίσι, ο Joseph-François Malgaigne περιγράφει ορισμένες κινητικές διαταραχές που παρουσιάζονταν όταν υπήρχε ένα έκζεμα σε ένα συγκεκριμένο σημείο του πτερυγίου του αφτιού και που μετά την αντιμετώπισή του, τα συμπτώματα εξαφανίζονταν.

Νέα εικόνα (1).png

                           Dr Paul Nogier

Το 1950, στην Λυών, ο δρ Paul Noiger εξέτασε έναν ασθενή, ο οποίος είναι υποβληθεί σε καυτηριασμό ενός συγκεκριμένου σημείου του αφτιού του, για μία ισχιαλγία. Υπέθεσε ότι αυτή η περιοχή αντιστοιχούσε στον 5ο οσφυϊκό σπόνδυλο και, λόγω αυτής της σκέψης, σχεδίασε ένα έμβρυο με το κεφάλι προς τα κάτω, κάτι το οποίο επιβεβαιώθηκε μελλοντικά από πληθώρα μελετών. Έπειτα ίδρυσε την GLEM (Groupe Lyonnais d'Etudes Medicales) και μαζί με τους συνεργάτες του σχεδίασαν τον πρώτο ωτικό χάρτη.

mappa nogier2.jpg

Λόγω της επιστημονικής έρευνάς του, ο Paul Nogier μπορεί να χαρακτηριστεί ως ο πατέρας της σύγχρονης Ωτοθεραπείας. Ταυτόχρονα και στην Κίνα ξεκινούν να πειραματίζονται πάνω στην σωματοτοπία του αφτιού. Από τότε ακολούθησαν πληθώρα ερευνών και μελετών έως ότου να δοθεί η επιστημονική απόδειξη της εφαρμογής της Ωτοθεραπείας (από τους: Bourdiol, Kovacs, Bag, Terral, Kruger, Ondison, Alimì, Marignan και άλλους).

Από τις πάμπολες μελέτες που εκπονήθηκαν για να αποδειχθεί και να ανακαλυφθεί ο μηχανισμός δράσεως της ωτοθεραπείας, παραθέτονται οι κυριότερες:

  • Το 1963 ο Niboyet ανακάλυψε ότι υπήρχαν διαφορές δυναμικού πάνω στα σημεία ωτοβελονισμού.
  • Το 1972 ο Bag καθόρισε μία διαφορά δυναμικού +- 8 mV από ένα σημείο του αφτιού στο άλλο.
  • Το 1975 η Claudie Terral πραγματοποιεί διάφορες έρευνες του κυτταρικού υλικού του αφτιού, οι οποίες αργότερα επιβεβαιώθηκαν.
  • Το 1980 o T. Oleson ήταν συντονιστής μίας έρευνας (1) πάνω στο ηλεκτρομυογράφημα και την διέγερση διαφόρων σημείων του αφτιού, καθορίζοντας την ακριβή αντιστοιχία.
  • Το 1987 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ) αναγνωρίζει την Ωτοθεραπεία και το 1990 καθορίζεται η πρώτη διεθνής ονοματολογία.
  • Το 1994 ο καθηγητής David Alimì εργάζεται πάνω στα ηλεκτρικά πεδία και αποδεικνύει ότι ορισμένα κύματα του EEG μεταβάλλονταν κατά τη διάρκεια της ημέρας, αυτή η κυκλική μεταβολή των συγκεκριμένων κυμάτων σχετίζεται με την έκκριση κορτιζόλης. Τσιμπώντας το αφτί το σημείο που αντιστοιχούσε στην έκκριση κορτιζόλης, εκμηδενίζονταν οι αντιστοιχίες των δύο ρυθμών.
  • Το 1997 o Marignan, ερευνητής του CNRS (Centre National de la Recherche scientifique), εργάζεται πάνω στην θερμική απεικόνιση του σώματος και παρατηρεί ότι τα διάφορα σημεία του αφτιού παρουσίαζαν θερμικές αλλαγές, ανάλογα με την αντιστοιχία τους.
  • Το 1997 ο Alimì παρουσιάζει μία διπλά-τυφλή, διπλά ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη με την οποία αποδεικνύει ότι ο ωτοβελονισμός είναι πολύ χρήσιμος για την αντιμετώπιση διαφόρων ειδών πόνου.
  • Το 2002, πάντα ο Alimì, θέλησε να αποδείξει ότι ισχύει ο χάρτης του αφτιού. Μέσω μίας έρευνας που πραγματοποιήθηκε με την χρήση της Λειτουργικής Απεικόνισης Μαγνητικού Συντονισμού (fMRI), κατάφερε να προσδιορίσει και να αποδείξει τα σημεία του ωτοβελονισμού. Τα τελικά δεδομένα αυτής της μελέτης αναπαράχθηκαν, έπειτα, σε όλο τον κόσμο με τα ίδια αποτελέσματα.
  • Ένα χρόνο μετά, το 2003, μία άλλη διπλά-τυφλή, διπλά ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη απέδειξε την αποτελεσματικότητα του ωτοβελονισμού σε περιπτώσεις όπου αναλγητικά επιπέδου ΙΙΙ είχαν αποτύχει.

 Βασικές επιστημονικές δημοσιεύσεις επί του θέματος

 

 

Η φυσική άσκηση βελτιώνει τις γνωστικές λειτουργίες και συμβάλλει στην πρόληψη της άνοιας

 

Αποτέλεσμα εικόνας για anziani esercizio fisico

Η επιβεβαίωση έρχεται από ένα από τα πιο έγκυρα περιοδικά ψυχιατρικής, το Molecular Psychiatry, όπου δημοσιεύθηκε μία επισκόπηση της βιβλιογραφίας που συνοψίζει το μεγάλο απόθεμα γνώσεων πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα, που στις μέρες μας είναι ξανά επίκαιρο, ειδικά λόγω των δημογραφικών δυναμικών.

Οι συγγραφείς του άρθρου ανέλυσαν τόσο τις τυχαιοποιημένες και ελεγχόμενες δοκιμές όσο και την ήδη υπάρχουσα συστηματική βιβλιογραφία, επικεντρώνοντας την προσοχή τους στην σχέση ανάμεσα στην φυσική άσκηση και στην γνωστική απόδοση, στην φυσιολογική διανοητική πτώση της προχωρημένης ηλικίας και στον κίνδυνο άνοιας.

Τα συμπεράσματα είναι πολύ ενδιαφέροντα, ειδικά κάτω από την προοπτική πρόληψης στο πλαίσιο της δημόσιας υγείας.

Τα αποτελέσματα της μελέτης επαληθεύτηκαν έπειτα από την πρόσφατη εισαγωγή αντικειμενικών μετρήσεων αξιολόγησης της σωματικής δραστηριότητας, όπως για παράδειγμα το επιταχυνσιόµετρο  και η μέτρηση κατανάλωσης οξυγόνου.

Η σωματική άσκηση ενισχύει την γνωστική λειτουργία ή τουλάχιστον επιβραδύνει την έκπτωση σε διάφορα πεδία όπως η μνήμη, οι εκτελεστικές λειτουργίες και η προσοχή. Μειώνει, επίσης, τον κίνδυνο άνοιας τύπου Alzheimer ή αγγειακού τύπου.

Η αναλογία θετικών αποτελεσμάτων είναι μεγαλύτερη στις προοπτικές μελέτες κοόρτης (78%): αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι η μακροχρόνια φυσική άσκηση – που ξεκινά από νεαρή ηλικία– έχει τα μέγιστα αποτελέσματα, όσον αφορά στην γνωστική λειτουργία.

Ο υψηλός βαθμός φυσικής δραστηριότητας παρέχει προστατευτικά αποτελέσματα παρόμοια με αυτά ενός μετρίου βαθμού άσκησης και σε σχέση με μία καθιστική ζωή, μειώνουν τον κίνδυνο άνοιας κατά 35-45%.

Αποτέλεσμα εικόνας για anziani esercizio fisico

Περιέργως, το γυναικείο φύλο απολαμβάνει μεγαλύτερα θετικά αποτελέσματα από την σωματική άσκηση ως προς τις γνωστικές λειτουργίες σε σχέση με το ανδρικό. Μία πιθανή εξήγηση θα μπορούσε να είναι ότι λόγω της έντονης ορμονικής πτώσης που έχουν οι γυναίκες κατά την κλιμακτήριο, μία πτώση που τις κάνει πιο ευάλωτες στον κίνδυνο άνοιας και κατά συνέπεια πιο δεκτικές ως προς την πρόληψη. Τα θετικά αποτελέσματα παραμένουν όμως σημαντικά και για τους άνδρες.

Οι συγγραφείς του άρθρου επισήμαναν επιπλέον τις γνώσεις που αφορούν στους πιθανούς μηχανισμούς, μέσω των οποίων καταδεικνύονται τα θετικά αποτελέσματα της φυσικής άσκησης. Τα άτομα που γυμνάζονται συστηματικά παρουσιάζουν ένα μικρότερο φορτίο βήτα-αμυλοειδών πλακών σε σχέση με εκείνα που κάνουν καθιστική ζωή. Υπόκεινται, επίσης, σε μειωμένη ατροφία του εγκεφάλου, ειδικά στα καίρια σημεία ως προς την γνωστική λειτουργία του φλοιού του εγκεφάλου, όπως ο ιππόκαμπος, ο μετωπιαίος, ο βρεγματικός και ο κροταφικός λοβός. Αποδείχθηκε, επιπλέον, ότι η φυσική άσκηση επάγει την δημιουργία αυξητικών παραγόντων όπως ο BDNF και ο l'IGF-1, των οποίων οι δράσεις φαίνεται να είναι συνεργιστικές, αλλά και διαφόρων νευροδιαβιβαστών όπως η ακετυλοχολίνη, νορεπινεφρίνη, σεροτονίνη και ντοπαμίνη.

Μένει να αποσαφηνιστούν οι ακριβείς μηχανισμοί δράσης μέσω των οποίων εμφανίζονται αυτά τα θετικά αποτελέσματα της σωματικής άσκησης πάνω στις γνωστικές λειτουργίες, πιο είναι το βέλτιστο επίπεδο σωματικής άσκησης για την αποκόμιση του μέγιστου δυνατού οφέλους και, τέλος, αν υπάρχουν διαφορές ανάλογα με τα γενετικά χαρακτηριστικά του ατόμου.

Μπορούμε να καταλήξουμε λέγοντας ότι η φυσική άσκηση, εκτός από την μείωση της θνησιμότητας, των καρδιαγγειακών παθήσεων, της υπέρτασης, της οστεοπόρωσης, του διαβήτη και της κατάθλιψης, μας επιτρέπει να παραμείνουμε διαυγείς για μεγαλύτερο διάστημα.

Βιβλιογραφία:

Multiple effects of physical activity on molecular and cognitive signs of brain aging: can exercise slow neurodegeneration and delay Alzheimer’s disease?
BM Brown, JJ Peiffer and RN Martins - Molecular Psychiatry (2013) 18, 864–874

More Articles ...

  • ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΓΙΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ
  • ΜΕΛΕΤΗ(2018): «ΒΕΛΤΙΩΣΗ στο 88,8% των ΑΣΘΕΝΩΝ ΓΕΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ που ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΗΚΑΝ ΜΕ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ στο ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ της LUCCA στην Ιταλία»
  • ΣΕΠΙΑ (SEPIA OFFICINALIS)
  • ΩΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
  • ΠΛΑΣΕΜΠΟ: Η ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΣΤΑ ΦΥΤΑ ΤΟ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ
  • ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ
  • Επιβεβαιώθηκε η σύνδεση μεταξύ της βενζοδιαζεπίνης και της νόσου του Alzheimer.
  • Trolling & Homeopathy, η εκστρατεία δυσφήμισης της ομοιοπαθητικής.
  • ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΝΕΥΡΟΠΑΘΗΤΙΚΟ ΠΟΝΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ
  • Nature Scientific Reports: Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΝΕΥΡΟΠΑΘΗΤΙΚΟ ΠΟΝΟ
  • ΑΓΡΟ - ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ, Η ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΕΙΦΟΡΟ ΓΕΩΡΓΙΑ
  • ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ: ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΠΡΟΧΩΡΑ Η ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΩΣ ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ
  • Ο ΨΕΥΔΑΡΓΥΡΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΟΠΛΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΤΡΕΠΤΟΚΟΚΚΟ
  • ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΘΜΑ ΜΕΙΩΝΟΥΝ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
  • Η ΥΠΕΡΤΑΣΗ ΑΦΟΡΑ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
  • Ένα φάρμακο που δεν θεραπεύει από τις ασθένειες μπορεί να φαίνεται μία ιδέα παράλογη, είναι όμως η πιο λογική από την οπτική γωνιά του marketing.
  • Πρόωρη γήρανση σε άτομα που πάσχουν από χρόνιες φλεγμονές
  • Τα μανιτάρια, οι εχθροί του καρκίνου και των καρκινογόνων ουσιών
  • Αν τα παιδιά τρέφονται σωστά αποδίδουν καλύτερα στο σχολείο
  • Τα φυτά έχουν έναν "σκεπτόμενο" εγκέφαλο. Όταν η γεωπονία συναντά την ιατρική.
  • Η αντίσταση των μικροβίων στα αντιβιοτικά σε πραγματικό χρόνο
  • Όλο πιο αλλεργικοί και άρρωστοι. Αλλά αυτό που θα δυναμώσει τα παιδιά μας θα είναι τα αφρικανικά μικρόβια
  • Θεραπεύω με την εκπαίδευση
  • Ομοιοπαθητική για παιδιά
  • "Prayer therapy", είναι επιστημονικό: η προσευχή θεραπεύει
  • Η διατροφή ενάντια στις φλεγμονές: έτσι η νηστεία προστατεύει την υγεία μας.
  • Ομοιοπαθητική: 2,500 χρόνια από τον Ιπποκράτη μέχρι σήμερα. Τι γνωρίζουμε όμως;
  • Άσθμα. Μείωση των φαρμάκων κατά 70% μέσω ενός υγιεινού τρόπου ζωής. Οι παρατηρήσεις της ιπποκρατικής ιατρικής.
  • Οι τροφές που προλαμβάνουν τον καρκίνο: φρούτα, λαχανικά και ελαιόλαδο (2)
  • Η αντιμετώπιση της πολυνοσηρότητας και της αντοχής στα αντιβιοτικά
  • ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ: εγγυημένη επιστροφή ιατρικών εξόδων για τη μη συμβατική ιατρική
  • Ο παρατεταμένος θηλασμός προστατεύει από το διαβήτη, τη χοληστερίνη και την υπέρταση
  • Επαναπρογραμματισμός των καρκινικών κυττάρων
  • Το μικροβίωμα, η παχυσαρκία και ο διαβήτης
  • ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ: ΟΙ ΤΡΟΦΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΑΣΗ
  • Ένα δίκτυο γονιδίων που ελέγχεται από τη σκέψη
  • Το 99% των μικροβίων στον οργανισμό μας είναι ένα μυστήριο για την επιστήμη
  • ΣΚΕΤΟ ΝΕΡΟ; Νανοσωματίδια σε υπέρ-υψηλές αραιώσεις
  • Η Άρνικα (Arnica Montana) διεγείρει τα μακροφάγα για την επούλωση των τραυμάτων
  • Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΔΕΝ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΑΦΗΡΗΜΕΝΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΑΛΛΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

Page 10 of 24

  • Prev
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • Next
  • End
Νέα