Της δρ Stefania Piloni, γυναικολόγου και καθηγήτριας Φυσικών και Συμπληρωματικών Θεραπειών στην Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου του Μιλάνου

Από την εφηβεία έως την ώριμη ηλικία οι ορμόνες είναι αναμφισβήτητα οι πιο «πιστές» σύντροφοι στο ταξίδι των γυναικών, οι οποίες μερικές φορές μπορεί να είναι ενοχλητικές και άλλες φιλικές. Από την πρώτη περίοδο στην εγκυμοσύνη και μέχρι την εμμηνόπαυση τα συμπτώματα, οι ενοχλήσεις και οι παθήσεις «βαραίνουν» την καθημερινή ζωή κάθε γυναίκας και στην κάθε μία με τρόπο διαφορετικό. Άρα, δεν μπορεί να χορηγείται σε όλες η ίδια θεραπεία, δεν μπορούν όλες να ωφεληθούν με τον ίδιο τρόπο και για ορισμένες η θεραπεία μίας άλλης είναι «απαγορευτική». Γιατί λοιπόν να μην δοθεί στις γυναίκες, χωρίς καμία εξαίρεση, η δυνατότητα να εντάξουν στην κλασική τους αγωγή και άλλα φάρμακα έτσι ώστε να έχουν μία πιο κατάλληλη αγωγή;

Η γυναίκα βρίσκεται αντιμέτωπη όχι μόνο με τις κοινές παθολογίες αλλά σε ορισμένες φάσεις της ζωής της έχει ενοχλητικά συμπτώματα και διαταραχές που επηρεάζουν τη ζωή της, όπως αυτά της εφηβείας, της εγκυμοσύνης και κυρίως της εμμηνόπαυσης. Υπάρχουν έπειτα γυναίκες, όπως εκείνες που έχουν χτυπηθεί από τον καρκίνο του μαστού- 1 στις 12 στην Ελλάδα- οι οποίες μπαίνουν σε αναγκαστική εμμηνόπαυση με στοχευμένες θεραπείες, με όλα τα συμπτώματα που προκύπτουν από την κλιμακτήριο και που δεν μπορούν να λάβουν θεραπείες ορμονικής υποκατάστασης. Ή ακόμα, γυναίκες που δεν μπορεί να τους χορηγηθεί αντισυλληπτικό χάπι επειδή έχουν κύστες στις ωοθήκες, ενδομητρίωση ή προβλήματα με την πήξη του αίματος, οπότε θα κινδύνευαν με θρόμβωση.

Ή κορίτσια μικρής ηλικίας με προβλήματα ακμής, πολυκυστικών ωοθηκών ή ανωμαλίες στην περίοδο που ο γιατρός συχνά χρειάζεται να συνταγογραφήσει αντισυλληπτικά χάπια. Σε τέτοιες περιπτώσεις κάποιος αναρωτιέται αν πρέπει να δοθεί ορμονική θεραπεία σε ένα κοριτσάκι που είναι ακόμα τόσο μικρό. Και είναι ακριβώς αυτό το ωραίο με τις φυσικές θεραπείες, ότι μπορείς να διαλέξεις έναν άλλον τρόπο, αλλά αυτό που είναι ακόμα ωραιότερο είναι ότι μπορείς να επιλέξεις και τους δύο τρόπους, συμπληρώνοντας τον έναν με τον άλλον.

Η ομοιοπαθητική είναι πολύ χρήσιμη γιατί είναι μία ευκαιρία για τα όργανα. Ας πάρουμε για παράδειγμα εκείνες τις φορές που μία ωοθήκη δεν παράγει σταθερή εμμηνόρροια. Τι θα έκανε ένα αντισυλληπτικό χάπι σε μία τεμπέλικη ωοθήκη; Θα την «έβαζε για ύπνο» για όλους τους μήνες της αγωγής, αφού το χάπι δεν παράγει ωορρηξία. Όταν, όμως, ένα όργανο είναι τεμπέλικο δεν πρέπει να το κοιμίσω, αλλά να το κάνω να δουλέψει.

Αυτό ακριβώς κάνει η ομοιοπαθητική, κάνει την «αφηρημένη» ωοθήκη να επαναλειτουργήσει και να φτάσει σε μία εμμηνόρροια κάθε 28 μέρες και μία ωορρηξία την 14^η ημέρα.

Με αυτόν τον τρόπο δεν φτάνουμε σε μία ιατρική σχιζοφρένεια, όπου ο ένας ειδικός χωρίζει την μία ιατρική από την άλλη επιλέγοντας μόνο τη μία, αλλά φτάνουμε σε μία αλληλοσυμπλήρωση όπου η φυσικές θεραπείες συνοδεύουν τις συμβατικές. Η ομοιοπαθητική είναι ένα επιπλέον εργαλείο που έχει ο γιατρός στο ντουλάπι του ιατρείου του. Για αυτό είναι λάθος να αποκαλείται εναλλακτική, αφού δεν έχει τίποτα το εναλλακτικό. Προσφέρει στην γυναίκα μία ολοκληρωμένη θεραπεία τόσο του οργανισμού όσο και της τάσης του να αρρωσταίνει συχνά από μία συγκεκριμένη πάθηση.

Όντως, ένα «κλασικό» πρόβλημα των γυναικών είναι οι λοιμώξεις που επιστρέφουν. Για παράδειγμα, μία κυστίτιδα από την οποία δεν μπορεί να απαλλαχθεί. Εκείνη που- παρόλη την αντιβιοτική θεραπεία- μετά από έναν, ενάμιση μήνα ή μετά από μία σεξουαλική επαφή, επιστρέφει. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η κολπική μυκητίαση, η οποία έχει ήδη αντιμετωπιστεί με αντιβιοτικά αλλά –όπως λένε πολλές γυναίκες- «δεν τις πιάνει τίποτα». Στις περιπτώσεις αυτές η ομοιοπαθητική είναι βοηθητική γιατί θεραπεύει την τάση του ανθρώπου να αρρωσταίνει πάντα με τον ίδιο τρόπο και έτσι, εκτός από τα συμπτώματα, μειώνει και τις υποτροπές.

Η ομοιοπαθητική αντλεί από τους φυσικούς πόρους, δηλαδή, κάνει έτσι ώστε το σώμα να βρει τον δρόμο για να απαντήσει από μόνο του. Είναι σαν να λέει: «δεν σου χαρίζω τη λύση, δεν σου χαρίζω την ορμόνη, το αντιβιοτικό ή το αντιμυκητιασικό, αλλά κάνω έτσι ώστε το σώμα σου να βρει το δρόμο για να απαντήσει σε αυτή τη διαταραχή ή σε αυτό το πρόβλημα. Εγώ θα σε βοηθήσω να μου δώσεις αυτού του τύπου την απάντηση». Και τα αποτελέσματα έρχονται, οι λοιμώξεις λιγοστεύουν έως ότου να εξαφανιστούν.

Όσον αφορά στις διαταραχές της εμμηνόπαυσης που μπορούν να αντιμετωπιστούν με την ομοιοπαθητική, μπορούμε να αναφέρουμε τις αποκαλούμενες «εξάψεις» (παρούσες στο 85% των γυναικών) ή τις μεταβολές στη διάθεση, όπως τα σύνδρομα άγχους ή κατάθλιψης. Για τις τελευταίες η συμβατική θεραπεία χρησιμοποιεί το ίδιο φάρμακο- συνήθως κάποιο αντιυπερτασικό ή αγχολυτικό- για να αντιμετωπίσει το ίδιο σύμπτωμα σε διαφορετικούς ανθρώπους. Το σύμπτωμα εξαφανίζεται αλλά δεν θεραπεύεται το άτομο. Η ομοιοπαθητική επιτρέπει, αντιθέτως, να χορηγηθούν διαφορετικά φάρμακα για να θεραπευθεί το ίδιο σύμπτωμα σε διαφορετικά άτομα, τα οποία έχουν διαφορετικές ιστορίες και βιώματα.

Τέλος, η εγκυμοσύνη- η οποία δεν είναι μία ασθένεια, αλλά μία σημαντική φάση της ζωής των γυναικών. Μία περίοδος που ορισμένες γυναίκες αντιμετωπίζουν καλά- ενίοτε είναι και καλύτερα από ότι συνήθως- και άλλες που βιώνουν μία σειρά διαταραχών, για παράδειγμα, του ύπνου ή της διάθεσης, επαναλαμβανόμενες κολπικές λοιμώξεις, στις οποίες το φάσμα των αντιβιοτικών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν είναι αρκετά περιορισμένο, ή ακόμα την ναυτία εγκυμοσύνης που πλήττει μία στις τέσσερις γυναίκες. Για όλα αυτά έχουμε πολλά φάρμακα στη διάθεσή μας αλλά εκείνα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν λόγω της τερατογόνου δράσης τους στο έμβρυο, καθώς και του κινδύνου δυσπλασιών ή γιατί δεν έχουν μελετηθεί οι επιπτώσεις τους στην εγκυμοσύνη, δεν είναι πολλά.

Σε τέτοιες περιπτώσεις η ομοιοπαθητική μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ επειδή επιτρέπει την αντιμετώπιση με φυσικά φάρμακα χαμηλών συγκεντρώσεων είτε μόνο των συμπτωμάτων (για παράδειγμα τη ναυτία των πρώτων μηνών) είτε όλων των διαταραχών (από τον ύπνο μέχρι τη διάθεση) που συνοδεύουν τους εννιά μήνες της κυοφορίας.

Πηγή: adnkronos