Ιπποκρατική Ομοιοπαθητική Ιατρική

Η ομοιοπαθητική θεραπεία είναι αποτελεσματική στις χρόνιες ασθένειες και μειώνει στο μισό την κατανάλωση φαρμάκων

omeopatia farmaco.png

Η εργασία δημοσιεύθηκε από μία ομάδα επιδημιολόγων του πανεπιστημίου του Βερολίνου. Για πρώτη φορά μελετήθηκαν τα μακροχρόνια αποτελέσματα της ομοιοπαθητικής στην τρέχουσα κλινική πρακτική. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από 103 ομοιοπαθητικούς γιατρούς, με πτυχίο στην ομοιοπαθητική.

Στην μελέτη συμμετείχαν 3981 ασθενείς (εκ των οποίων 1139 παιδιά) που σχεδόν στο σύνολό τους έπασχαν από χρόνιες ασθένειες (οι πιο κοινές ήταν οι αλλεργικές ρινίτιδες στους άνδρες, οι κεφαλαλγίες στις γυναίκες και οι ατοπικές δερματίτιδες στα παιδιά).

Μετά από 24 μήνες πραγματοποιήθηκε έλεγχος του αποτελέσματος της ομοιοπαθητικής θεραπείας, χρησιμοποιώντας ένα σύστημα που επέτρεπε να ελεγχθεί όχι μόνο η εξέλιξη της κύριας πάθησης αλλά και το σύνολο των συμπτωμάτων (δηλαδή η γενική κατάσταση υγείας).

Και τα αποτελέσματα είναι:

στους ενήλικες: η σοβαρότητα της ασθένειας μειώθηκε σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50% (από 6.2 σε 3.0)
στα παιδιά: η σοβαρότητα της ασθένειας μειώθηκε σε ποσοστό μεγαλύτερο του 70% (από 6,1 στο 2,2)

Ταυτόχρονα παρατηρήθηκε μία βελτίωση στη γενική κατάσταση υγείας, τόσο των ενηλίκων όσο και των παιδιών. Η κατάσταση υγείας αξιολογήθηκε βάση ερωτηματολογίου διεθνώς επικυρωμένου (SF-36).

Επίσης, η κατανάλωση συμβατικών φαρμάκων από το αρχικό 45% πήγε στο 26,8% μετά από 24 μήνες.

Αυτή η έρευνα είναι ιδιαιτέρως σημαντική επειδή:

Αποδεικνύει πάνω σε μία ευρεία ομάδα ασθενών, οι οποίοι παρακολουθήθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ότι η ομοιοπαθητική ιατρική είναι εξόχως αποτελεσματική, δηλαδή αλλάζει με ουσιαστικό τρόπο την πορεία της πάθησης του ασθενή (μείωση της σοβαρότητας της ασθένειας σε ποσοστό 50 έως 70%)
Αποδεικνύει ότι η αποτελεσματικότητα ως προς μία συγκεκριμένη πάθηση υφίσταται λόγω του ότι το ομοιοπαθητικό φάρμακο- σε αντιδιαστολή με το συμβατικό- έχει μία δράση στο σύνολο του οργανισμού (θεραπεύει τόσο την πάθηση όσο και το ίδιο άτομο και όντως βελτιώνεται η γενική κατάσταση υγείας του)
Αποδεικνύει ότι αυτά τα αποτελέσματα επιτεύχθηκαν λόγω της ομοιοπαθητικής θεραπείας: άρα αυτή η μεθοδολογία, όχι μόνο έχει στέρεες επιστημονικές βάσεις (βασίζεται σε πειραματικά δεδομένα και κλινικές δοκιμές σε υγιή άτομα), αλλά παρέχει και σημαντικά κλινικά αποτελέσματα
Τονίζει την ιατρική επάρκεια των ομοιοπαθητικών γιατρών, οι οποίοι επιτυγχάνουν τόσο θετικά αποτελέσματα μετά από μία εκπαίδευση στην ομοιοπαθητική (οι γιατροί έπρεπε να έχουν τουλάχιστον 3 χρόνια κλινικής πρακτικής για να μπορέσουν να συμμετάσχουν στην μελέτη)
Αποδεικνύει ότι σε ένα μέσο χρονικό διάστημα (2 έτη) η κατανάλωση συμβατικών φαρμάκων μειώνεται σχεδόν κατά 50%.

Η μελέτη δεν σχεδιάστηκε ώστε να αξιολογηθεί το οικονομικό όφελος που προκύπτει από την ομοιοπαθητική ιατρική, αλλά είναι εμφανές ότι η ομοιοπαθητική- αν χρησιμοποιηθεί σε ευρεία κλίμακα- παράγει μία τεράστια εξοικονόμηση στο κόστος των συμβατικών φαρμάκων.

Πηγή: PubMed NCBI (National Center for Biotechnology Information)

Λοιμωξιολόγοι του πανεπιστημίου του Τορίνο: «Μία εξέταση του αίματος για να δούμε ποιος έχει ανοσία»

Από το πανεπιστήμιο του Τορίνο έρχεται η πρόταση για μία ορολογική εξέταση που θα εντοπίζει την πιθανή ανοσία στον Covid-19 από τους ασυμπτωματικούς που ενδεχομένως την έχουν αποκτήσει. Έτσι ώστε να είναι οι πρώτοι που θα βγουν από την κατ’οίκον απομόνωση.

τεστ ανοσιας.jpg

Στο λοιμωξιολογικό εργαστήριο του Policlinico Gemelli

Βρισκόμαστε ακόμα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, αλλά υπάρχουν ορισμένα σημάδια αισιοδοξίας από τους ειδικούς. Όταν η κατάσταση αυτή ξεπεραστεί τότε θα μπορέσουμε σταδιακά να επιστρέψουμε στις φυσιολογικές συνθήκες ζωής και στην επαναλειτουργία της πατρίδας. Οι ειδικοί αναρωτιούνται ήδη για το πώς θα γίνει αυτό και ποια εργαλεία μπορούν να χρησιμοποιήσουν έτσι ώστε να αποφύγουμε να ξαναπέσουμε στον γκρεμό.

Ως λοιμωξιολόγοι της Κτηνιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου του Τορίνο καταφέραμε να αναπτύξουμε δύο πρωτεϊνες του ιού Sars-CoV-2 σε ανασυνδυασμένη μορφή και είμαστε έτοιμοι να κάνουμε μία δική μας πρόταση: μία ορολογική εξέταση για τον εντοπισμό ατόμων που, έχοντας ξεπεράσει ασυμπτωματικά την ίωση, έχουν ενδεχομένως ανοσία σε μελλοντικές λοιμώξεις και θα μπορούσαν να είναι η πληθυσμιακή ομάδα με την οποία θα γίνει η επανεκκίνηση.

Στον ίδιο όροφο του Τμήματός μας μοιραζόμαστε τα γραφεία μας με ειδικούς στην επιδημιολογία, ανοσολογία, βακτηριολογία, μοριακή βιολογία, βιοστατιστική και φιλοξενούμε ένα spin-off (in3diagnostic) που αναπτύσσει τεστ για τις ασθένειες των ζώων. Οι ανταλλαγή ιδεών και γνώσεων –αν και δεν παρατηρείται πάντα μέσα στην επιστημονική κοινότητα- στην περίπτωση αυτή έδωσε ένα μεγάλο πλεονέκτημα.

Ας επιστρέψουμε, όμως, στο θέμα μας. Όλο και περισσότερο βλέπουμε να εδραιώνεται η γνώμη ότι σχεδόν το 80% των ανθρώπων προσβάλλεται από μία ασυμπτωματική μορφή Covid-19, αυτό σημαίνει ότι, μέχρι σήμερα, σχεδόν 250.000-300.000 ανθρώπων έχουν εξόχως ξεπεράσει την φυσική λοίμωξη. Με την ελπίδα –που πρέπει όμως ακόμα να επιβεβαιωθεί –να είναι ανθεκτικοί σε λοιμώξεις από τον ίδιο ιό, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα.

Αν ο Covid-19 δεν ακολουθήσει αυτόν τον κανόνα, τότε θα ήταν άχρηστο να μιλάμε για εμβόλιο, γιατί το εμβόλιο βασίζεται στο ότι το ανοσοποιητικό μας σύστημα μαθαίνει και θυμάται.

Κοιτώντας το από μία άλλη οπτική γωνία- επιστρέφοντας στο 80% που προαναφέραμε- είναι σαν αυτοί οι «τυχεροί» πολίτες να έχουν κερδίσει το λαχείο: είναι σαν να έχουν εμβολιαστεί με το καλύτερο εμβόλιο που υπάρχει (τουλάχιστον για τους ίδιους), δηλαδή από μία λοίμωξη μέσω της φυσικής οδού (από τη βλεννογόνο της μύτης), ασυμπωματική (χωρίς ανεπιθύμητες συνέπειες) και με μία ισχυρή ανοσοποιητική απάντηση στις διάφορες μορφές της (τοπική ανοσία, χυμική ανοσία και κυτταρικής ανοσίας).

Αν ξεκινήσουμε να ψάχνουμε στο αίμα των ανθρώπων τα αντισώματα ενάντια στις ιικές πρωτεΐνες θα μπορέσουμε να εντοπίσουμε ταχύτατα όλους τους οροθετικούς και να ταυτοποιήσουμε ένα μέρος του πληθυσμού στο οποίο θα μπορούσε να επιτραπεί να ξαναρχίσει –πριν από τους υπόλοιπους- την επαγγελματική δραστηριότητα, αξιοποιώντας την ανοσία του πληθυσμού. Για εμάς η πρώτη σκέψη στρέφεται στο υγειονομικό προσωπικό. Είναι σωστό αυτή η ομάδα υψηλού κινδύνου να απαιτεί το τεστ, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι ένα αρνητικό αποτέλεσμα στο τεστ δεν μας λέει αν αυτό το άτομο δεν έχει μολυνθεί ή αν έχει ήδη ξεπεράσει την λοίμωξη και έχει γίνει και πάλι αρνητικό στον ιό.

Αντιθέτως, η ύπαρξη αντισωμάτων θα επέτρεπε να ταξινομήσουμε τα άτομα με «ανοσία» και- βεβαίως με όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις- να τους επιτρέψουμε να ασκήσουν την επαγγελματική τους δραστηριότητα με μεγαλύτερη ηρεμία.

Sergio Rosati, Barbara Colitti, Luigi Bertolotti

Dipartimento di Scienze Veterinarie dell’Università di Torino

Πηγή: Avvenire.it

ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΔΗ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ

του Paolo Bellavite, καθηγητή Γενικής Παθολογίας στην Ιατρική Σχολή της Βερόνας

farmacia dentro di noi

«Μέσα στο σώμα μας έχουμε ένα καταπληκτικό φυσικό φαρμακείο.

Αυτό το φαρμακείο είναι ικανό να παραγάγει κάθε είδους ουσία:

Από αντιβιοτικά ως αντικαρκινικά, από κορτικοστεροείδη ως microRNA, από οπιοειδή ως αγγειοδιασταλτικά.

Ποιο ήταν ανέκαθεν το πρόβλημα της ιατρικής;

Το πρόβλημα στην ιατρική υπήρξε πάντα η αξιοποίηση αυτού του ενδογενούς θεραπευτικού αποθέματος με τρόπο ορθολογικό.

Η συμβατική ιατρική –τόσο πριν όσο και μετά τον Hahnemann -πάντα προσπαθούσε να μιμηθεί τα φυσικά φάρμακα.

Με αυτόν τον τρόπο παρήγαγε χημικές ουσίες ικανές να ρυθμίσουν ή να μπλοκάρουν ορισμένους χημικούς ή βιοχημικούς ενζυματικούς μηχανισμούς χορηγώντας, για παράδειγμα, αντιβιοτικά αν η νόσος ήταν βακτηριακή ή αντιφλεγμονώδη αν υπήρχε μία φλεγμονή.

Όμως, το όριο αυτής της προσέγγισης είναι ότι προϋποθέτει μία αντίληψη απλουστευτική και περιοριστική της ασθένειας και ως εκ τούτου η ιδέα ήταν πάντα ότι η παρέμβαση πρέπει να γίνεται σε ένα ή σε λιγοστά ζητήματα.

Αυτό λειτουργεί σε ορισμένες παθήσεις και σε ορισμένες οξείες περιπτώσεις.

Αλλά, αν η ασθένεια είναι σύνθετη και οφείλεται σε πολλούς πολύπλοκους μηχανισμούς που περιπλέκονται μεταξύ τους ή αν δεν είναι γνωστή η γενεσιουργός αιτία, τότε αυτή η περιοριστική προσέγγιση δείχνει τεράστια όριά της ως προς την ικανότητα θεραπείας και ίασης.

Η ομοιοπαθητική έχει ως στόχο να διεγείρει την ενδογενή θεραπευτική ισχύ, χορηγώντας στον ασθενή μία ουσία που είναι σε θέση να προκαλέσει παρόμοια συμπτώματα σε ένα υγιές άτομο.

Δηλαδή στην πράξη στέλνεται ένα τεχνητό παθογόνο μήνυμα, στο οποίο ο ασθενής θέτει σε λειτουργία μία ολοκληρωμένη απάντηση ίασης.

Άρα, αν δεν είμαστε σε θέση να γιατρευτούμε από μόνοι μας ή αν η θεραπεία είναι πολύ αργή ή έχει μπλοκαριστεί, τότε μπορούμε να παρέμβουμε, προσπαθώντας να ξυπνήσουμε και να συντονίσουμε τα ενδογενή αμυντικά συστήματα του οργανισμού μας. Αυτά θα είναι από μόνα τους ικανά να αντλήσουν τα σωστά φάρμακα από το «φαρμακείο» μας και να οδηγήσουν τον οργανισμό στο σύνολό του προς μία καλύτερη κατάσταση υγείας».

Πηγή:TerraNuova

Η ομοιοπαθητική θεραπεία είναι αποτελεσματική στις χρόνιες ασθένειες και μειώνει στο μισό την κατανάλωση φαρμάκων

Λοιμωξιολόγοι του πανεπιστημίου του Τορίνο: «Μία εξέταση του αίματος για να δούμε ποιος έχει ανοσία»

ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΔΗ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ

More Articles ...